Η Παρακαταθήκη του Ιδρυτή

Οι Φοίνικες — Πατέρες του Εμπορίου και του Πολιτισμού

Οι Φοίνικες εγκαινίασαν μια εποχή συνδεσιμότητας και πρωτοπόρησαν στο παγκόσμιο εμπόριο.

Ίδρυσαν αποικίες σε όλη τη Μεσόγειο — την Καρχηδόνα στη Βόρεια Αφρική, το Γάδειρ (σημερινό Κάδιθ) στην Ισπανία, και λιμάνια στη Μάλτα, τη Σικελία, τη Σαρδηνία, την Κύπρο και τα Στενά του Γιβραλτάρ. Ξεχώρισαν για το εμπόριο και την πολιτισμική ανταλλαγή, με στόλους που μετέφεραν ασήμι, χρυσό, υαλουργία και τη θρυλική πορφύρα της Τύρου — ένα χρώμα που παραγόταν σταγόνα σταγόνα από το όστρακο murex.

Αυτό το χρώμα ήταν τόσο σπάνιο και ακριβό που, κατά την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, έγινε σύμβολο αποκλειστικά για αυτοκράτορες, βασιλείς και αρχιερείς. Το να φορά κανείς πορφύρα ήταν ενσάρκωση δύναμης, πλούτου και θεϊκότητας.

Το Φοινικικό Αλφάβητο — Μια Κληρονομιά Γραμμένη με Γράμματα

Ίσως η πιο διαρκής κληρονομιά των Φοινίκων να είναι το αλφάβητό τους — ένα από τα πρώτα φωνητικά συστήματα γραφής.

Ήταν οι Φοίνικες που έδωσαν στον κόσμο το πρώτο αλφάβητο, ένα δώρο που αποτέλεσε το θεμέλιο για τα ελληνικά, τα λατινικά, τα εβραϊκά, τα αραβικά και αναρίθμητα άλλα συστήματα γραφής.

Σε αντίθεση με τα περίπλοκα ιερογλυφικά ή τα σφηνοειδή, αυτό το αλφάβητο απλοποίησε τον γραμματισμό, επιτρέποντας στους εμπόρους να καταγράφουν συναλλαγές καθώς ταξίδευαν — θεμελιώνοντας τη γλωσσική ραχοκοκαλιά του δυτικού πολιτισμού. Με αυτή την έννοια, κάθε λέξη που γράφεται σήμερα φέρει ένα ίχνος της Φοινίκης.

Ευρώπη — Το Όνομα από την Τύρο που Όρισε μια Ήπειρο 

Από τη Φοινικική Τύρο προέρχεται και ένας από τους πιο ανθεκτικούς μύθους: η Ευρώπη, κόρη ενός Φοίνικα βασιλιά, μεταφέρθηκε πέρα από τη θάλασσα από τον Δία σε μορφή λευκού ταύρου.

Το όνομά της αθανατίστηκε στην ίδια την ήπειρο που σήμερα ονομάζουμε Ευρώπη.

Αυτός ο μύθος αντανακλά πώς ο φοινικικός πολιτισμός γεφύρωσε την Ανατολή με τη Δύση, τον σημιτικό με τον ελληνικό κόσμο, την Ανατολή με τη Δύση.

Μητρική Κληρονομιά — Η Γραμμή των Bresse 
Thérèse Philippe Bresse — Μια φωνή συνείδησης (Αλεξάνδρεια 1919)

Στην Αλεξάνδρεια, στις 21 Ιανουαρίου 1919, η προγιαγιά μου Thérèse Philippe Bresse στάθηκε μπροστά σε κληρικούς, διπλωμάτες και πρέσβεις για να εκφωνήσει λόγια που αντηχούν ακόμη στον χρόνο. Μάρτυρας του λιμού στη Συρία και της γενοκτονίας των Αρμενίων, περιέγραψε την πείνα, την εξορία και τις σφαγές όχι ως αφηρημένες έννοιες, αλλά ως ανθρώπινο πόνο χαραγμένο σε πρόσωπα που είχε αντικρίσει.

Η έκκλησή της, που δημοσιεύτηκε αργότερα ως The Syrian Famine and the Armenian Atrocities, δεν ήταν πολιτική. Ήταν ικεσία: να θυμόμαστε, να πράττουμε, να προστατεύουμε την αξιοπρέπεια των αδυνάτων. Από τη φωνή της αναδύθηκε μια ηθική κληρονομιά — ότι η εκλέπτυνση δεν είναι μόνο τέχνη της δημιουργίας και του πολιτισμού, αλλά και της συνείδησης και της ευθύνης.

Αυτή η κληρονομιά αποτελεί μέρος των θεμελίων της GAFARI. Αν η φοινικική Τύρος έδωσε στον κόσμο πλοία, εμπόριο και αλφάβητα, η μητρική γραμμή έδωσε μια φωνή για τη δικαιοσύνη, υπενθυμίζοντάς μας ότι η αληθινή διάκριση είναι αχώριστη από την ευθύνη.

Μητρική Κληρονομιά — Η Γραμμή των Bresse 
Bresse — Γαλλική ευγένεια, επιστήμη και τεριουάρ

Ήταν στο αρχαίο δουκάτο της Σαξονίας, μια γη με μακρά και ένδοξη ιστορία, όπου εμφανίστηκε για πρώτη φορά το ευγενές επώνυμο Bresse. Στα τέλη του 10ου αιώνα, οι Σάξονες κυβερνούσαν ένα από τα ισχυρότερα δουκάτα της Γερμανίας.

Στη Γαλλία, το επώνυμο Bresse βρέθηκε αρχικά στο πρώην δουκάτο της Νορμανδίας, όπου η οικογένεια είχε τις ρίζες της, διατηρώντας το κύρος της ως μία από τις πιο διακεκριμένες οικογένειες της περιοχής. Αργότερα, η οικογένεια έλαβε τίτλο ευγενείας το 1666.

Μεταξύ των 72 ονομάτων χαραγμένων στον Πύργο του Άιφελ, βρίσκεται το όνομα BRESSE: Jacques Antoine Charles Bresse, πολιτικός και υδραυλικός μηχανικός του 19ου αιώνα. Στην οικογενειακή παράδοση, αυτή η εγχάραξη είναι ταυτόχρονα σύμβολο και πυξίδα.

Από την Κληρονομιά στο GAFARI

Από αυτή την καταγωγή, αναδύεται ο Οίκος GAFARI.

• Όπως οι Φοίνικες, λειτουργεί ως γέφυρα εμπορίου, όχι ως κατασκευαστής.
• Όπως ο Κέδρος του Θεού, το GAFARI ενώνει τεχνίτες και δημιουργούς με οραματιστές, δημιουργώντας ποιότητα που ξεπερνά την ύλη και διαμορφώνει κληρονομιά που διαρκεί.
• Όπως η πορφύρα, οι επιλογές του ενσωματώνουν σπανιότητα, λεπτότητα και διάκριση, που προορίζονται για όσους κατανοούν την κληρονομιά.

Για τον Μπασίρ, γνωστό και ως Ευάγγελο, το GAFARI είναι η φοινικική του κληρονομιά ξαναφαντασμένη: ένας οίκος όχι από πέτρα, αλλά από λεπτότητα — κάτι περισσότερο από μια επιχείρηση· μια συνέχεια της κληρονομιάς.